بفرما یک خوشه انگور..

سلام...

یه خوشه انگور رو مهمون من باش....

بعدش هم ... میدونم... از همون چایی ها که دوست داری...

برای خود ِ من

اینجا...متعلق به من است... متعلق به من و کسانی که اندک زمانی را زیر شاخه و برگ های افکارم،احساسم و حرف هایم به استراحت و گذران وقت می نشینند.... چقدر خوب است که با چاه دوست باشی و بتوانی در آن فریاد بزنی...بدون آنکه دلت بلرزد که دل دوستی،آشنایی، در این حوالی از صدای تو  تنها می شود...گریان می شود....و حتی دور می شود....

دل تنگی...

چه کسی می داند چقدر می سوزد
دلی که در آتش دلتنگی سرگردان است
این دل اما نمی سوزد....
همچو ققنوس در آتش خود، زاده خواهد شد....

م.م

سلام

فعلن نمی دونم چی بنویسم........حتی نمی دونم چرا اینکارو کردم.....